Ospa to nieprzewidywalna choroba, która u wielu dzieci prowadzi do poważnych powikłań, m.in. zaburzeń kardiologicznych czy problemów neurologicznych. W najgorszym razie może spowodować W obu przypadkach występuje rozległa wysypka, ale wygląda inaczej i obejmuje także inne części ciała. Przy małpiej ospie w ciągu pierwszych trzech dni pojawiają się na skórze czerwone plamy, które potem zmieniają się w pęcherze o średnicy 2-10 mm. Wewnątrz są one wypełnione białawym płynem, przypominającym ropę. Decyzja wymaga spokojnego rozważenia korzyści i ryzyka. Chociaż Pani córeczka z racji wieku należy do grupy zwiększonego ryzyka ciężkiego przebiegu ospy wietrznej, choroba ta nadal u większości niemowląt przebiega łagodnie. Ponadto nie wszystkie osoby skontaktowane zarażają się ospą wietrzną. Nie ma pewności, że Pani Ospa wietrzna jest wysoce zaraźliwą chorobą i może łatwo zainfekować każdego, kto ma kontakt z zakażonym dzieckiem. Ta choroba jest częstą chorobą u dzieci poniżej 12 roku życia. Czy Chickenpox Infectious? Ospa wietrzna jest bardzo zaraźliwą chorobą i może łatwo przenosić się z jednego dziecka na drugie. Może się U dzieci, wysypka związana z ospą wietrzną może obejmować skórę, twarz, owłosioną skórę i błony śluzowe. Ponadto, u dzieci mogą wystąpić objawy ze strony układu oddechowego, takie jak kaszel lub katar. Ospa wietrzna u dzieci zazwyczaj ma łagodniejszy przebieg i trwa krócej niż u dorosłych. U dzieci wysypka zaczyna się Co roku w naszym kraju na ospę wietrzną zapada 130-180 tysięcy osób, z czego ok. 90% stanowią dzieci do 10. roku życia. Większość małych pacjentów z ospą wietrzną to dzieci, które chodzą do żłobka, przedszkola lub szkoły, a – jak wiadomo – przebywanie w grupie wiąże się z większym ryzykiem zachorowania na choroby zakaźne, takie jak ospa wietrzna. . Decyzją Komitetu Kryzysowego Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w sobotę 23 lipca małpia ospa została uznana za zagrożenie zdrowia publicznego o znaczeniu międzynarodowym (PHEIC – Public Health Emergency of International Concern). W tym samym czasie Europejska Agencja Leków wydała zgodę na rozszerzenie stosowania szczepionki przeciwko ospie prawdziwiej także w przypadku małpiej ospy. Pierwsze szczepienia rozpoczęły się już w Holandii. Dla kogo wirus stanowi największe zagrożenie i kto powinien przyjąć szczepionkę chroniącą przed tym patogenem? spis treści 1. WHO: Małpia ospa globalnym zagrożeniem 2. Dla kogo wirus małpiej ospy stwarza największe zagrożenie? 3. Kto powinien przyjąć szczepionkę przeciw ospie prawdziwej? 1. WHO: Małpia ospa globalnym zagrożeniem Dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia Tedros Adhanom Ghebreyesus poinformował o zmianie stanowiska w sprawie małpiej ospy (MPXV.). W sobotę 23 lipca wirus został uznany za zagrożenie o zasięgu globalnym. Jak tłumaczył, decyzja jest konsekwencją szybkiego rozwoju epidemii i obecnością wirusa małpiej ospy w 75 państwach. Szef WHO dodał, że regionem, w którym zagrożenie jest szczególnie wysokie, jest Europa. - Małpia ospa stanowi zagrożenie dla zdrowia o zasięgu międzynarodowym. Miesiąc temu zwołałem komitet ds. sytuacji kryzysowych. Na tym spotkaniu, chociaż wyrażono różne poglądy, komisja postanowiła w drodze konsensusu, że małpia ospa nie stanowi zagrożenia zdrowia o zasięgu międzynarodowym. Od tego czasu epidemia nadal się rozwija i obecnie odnotowano ponad 16 tysięcy przypadków w 75 krajach oraz pięć zgonów – powiedział szef WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus. - Ryzyko wystąpienia ospy małpiej jest umiarkowane w skali globalnej, z wyjątkiem regionu europejskiego, gdzie ryzyko oceniamy jako wysokie. Istnieje również wyraźne ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się [choroby] na skalę międzynarodową, choć ryzyko zakłócenia ruchu międzynarodowego pozostaje na razie niskie – dodał. Tedros powiedział też, że decyzja Światowej Organizacji Zdrowia, by małpią ospę uznać za globalne zagrożenie, nie zapadła jednogłośnie. Dziewięciu członków komisji było przeciwnych ogłoszeniu zagrożenia na skalę światową, a sześciu było za. Ostatecznie decyzję w tej sprawie podjął Tedros Adhanom Ghebreyesus, który nie mógł wyegzekwować od swoich doradców i ekspertów jednoznacznego stanowiska w tej sprawie. Wydane ostrzeżenie jest na najwyższym poziomie w skali ostrzeżeń wydawanych przez WHO. Przypomnijmy, że do tej pory taką rangę nadano COVID-19 oraz polio. With the tools we have right now, we can stop #monkeypox transmission and bring this outbreak under control. It’s essential that all countries work closely with affected communities to adopt measures that protect their health, human rights and Tedros Adhanom Ghebreyesus (@DrTedros) July 23, 2022 - Decyzja WHO o zakwalifikowaniu wirusa MPXV do patogenów stwarzających globalne zagrożenie wynika z konieczności zwrócenia uwagi na wykrywanie i kontrolowanie zakażeń oraz niedopuszczenie do sytuacji, aby wirus stanowił takie niebezpieczeństwo w Europie jak w krajach, w których występuje endemicznie – komentuje w rozmowie z WP abcZdrowie prof. dr Joanna Zajkowska, specjalistka chorób zakaźnych z Kliniki Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji Uniwersytetu w Białymstoku. 2. Dla kogo wirus małpiej ospy stwarza największe zagrożenie? Prof. Zajkowska tłumaczy, że WHO zaniepokoił fakt, że od połowy maja zachorowań na małpią ospę przybywa na wszystkich kontynentach, co oznacza, że nie jest to już epidemia ograniczona do obszaru endemicznego występowania MPXV. Ponadto wirus zaczął się przenosić na większą skalę bezpośrednio między ludźmi, co stwarza zagrożenie nie tylko wśród grup ryzyka, ale wszystkich tych, którzy mieli ze sobą bliski kontakt. - Wirus małpiej ospy przenosi się bezpośrednio z człowieka na człowieka przez bliski kontakt ze skórą zakażonego, z płynami ustrojowymi, skażonym materiałem lub za pośrednictwem kropelek wykrztuszanych z dróg oddechowych. Największe zagrożenie stanowi dla grup ryzyka, czyli mężczyzn homoseksualnych, kobiet w ciąży, noworodków, osób z wielochorobowością oraz seniorów, czyli wszystkich tych o upośledzonej odporności. Ponadto w grupie ryzyka znajdują się także pracownicy ochrony zdrowia ze względu na to, że potencjalnie są narażeni na dłuższą ekspozycję na wirusa w przypadku kontaktu z osobą zakażoną, a także bliscy osób zakażonych, którzy mieli akurat z nimi kontakt – tłumaczy prof. Zajkowska. Lekarka dodaje, że naukowcy najbardziej obawiają się scenariusza, w którym małpia ospa na stałe zagościłaby w rezerwuarze zwierzęcym w krajach, w których nie występuje endemicznie. To stwarzałoby zwielokrotnione ryzyko wybuchu epidemii wśród ludzi. - Małpia ospa jest chorobą odzwierzęcą, której rezerwuarem są głównie gryzonie bytujące w lasach deszczowych krajów Afryki Zachodniej i Środkowej. Ryzyko dla człowieka polega głównie na tym, że wirus może znaleźć rezerwuar zwierzęcy w obszarach innych niż Afryka i pozostać w nich na stałe, a następnie stać się takim samym zagrożeniem jak wścieklizna, również występująca w rezerwuarach zwierzęcych – tłumaczy ekspertka. - Ryzyko, że wirus małpiej ospy zostanie w środowisku, w rezerwuarze zwierzęcym jest bardzo realne. Można sobie wyobrazić, że będzie obecny w hodowlach zwierząt domowych np. kotów czy psów, a z nich przedostanie się na ludzi. W latach 60. ubiegłego wieku taka sytuacja miała miejsce w Stanach Zjednoczonych, kiedy przetransportowano zakażone zwierzę z Afryki do hodowli psów. Potem wśród ludzi, którzy te zwierzęta domowe kupili, wybuchła epidemia. W związku z tym alert, jaki wystosowało WHO, jest potrzebny, ponieważ rozprzestrzenianie wirusa należy ograniczać zawczasu. Sprawdzone metody to izolacja osób zakażonych czy identyfikacja osób z kontaktu – dodaje prof. Zajkowska. 🚨 BREAKING:"For all of these reasons, I have decided that the global #monkeypox outbreak represents a public health emergency of international concern."-@DrTedros World Health Organization (WHO) (@WHO) July 23, 2022 W USA odnotowano także pierwszy przypadek jednoczesnego zakażenia wirusem małpiej ospy i SARS-CoV-2. Prof. Zajkowska podkreśla jednak, że to przypadek jednostkowy, dlatego trudno wypowiedzieć się na temat możliwego przebiegu chorób i związanego z nimi ryzyka. - W związku z tym, że taka sytuacja jest ekstremalnie rzadka, nie mamy jeszcze wiedzy na temat przebiegu choroby, ani możliwych powikłań – stwierdza lekarka. 3. Kto powinien przyjąć szczepionkę przeciw ospie prawdziwej? Ostrzeżenie WHO zbiegło się w czasie z decyzją Europejskiej Agencji Leków (EMA) o zatwierdzeniu stosowania szczepionki przeciwko ospie prawdziwej i rozszerzenia jej zastosowania także przeciwko małpiej ospie. Chodzi o preparat Imvanex, który oprócz ospy prawdziwej może chronić dorosłych przed małpią ospą. Preparat został zarejestrowany w UE w 2013 roku, zawiera atenuowaną (osłabioną) formę wirusa krowianki zwaną "zmodyfikowanym wirusem krowianki Ankara", który jest spokrewniony z wirusem ospy. Uznano to również za potencjalną szczepionkę przeciwko małpiej ospie ze względu na podobieństwo między tym wirusem a wirusem ospy prawdziwej. W Holandii, gdzie wykryto już 712 przypadków małpiej ospy, zdecydowano o podaniu szczepionek pierwszej grupie osób, do której należą mężczyźni mający liczne kontakty seksualne z osobami tej samej płci, gdyż wirus rozprzestrzenia się w tym kraju głównie w tej grupie. - Na razie szczepienia odbędą się w miejskich przychodniach GGD w Amsterdamie oraz Hadze, jednak planowane jest poszerzenie kampanii o inne miasta - poinformował minister zdrowia Ernst Kuipers w oświadczeniu przekazanym członkom izby niższej parlamentu. 📢EMA has recommended extending the indication of the smallpox #vaccine #Imvanex to include protecting adults from the #monkeypox disease. 👉 EU Medicines Agency (@EMA_News) July 22, 2022 W Polsce Ministerstwo Zdrowia poinformowało, że od końca maja w Polsce odnotowano 93 przypadki podejrzenia zakażenia małpią ospą, z czego 44 osoby uzyskały wynik pozytywny. Co zatem ze szczepieniami w naszym kraju? Dr Paweł Zmora, kierownik Zakładu Wirusologii Molekularnej Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN w Poznaniu informuje, że w Polsce osoby, które urodziły się przed latami 80., były szczepione przeciwko ospie prawdziwej, więc powinny być teoretycznie chronione przed wirusem małpiej ospy. - Szczepionka przeciwko ospie prawdziwej, która była wykorzystywana do szczepień populacyjnych, w około 85-90 proc. skutecznie chroni również przed zakażeniem wirusem małpiej ospy – tłumaczy w rozmowie z WP abcZdrowie dr Zmora. - Szczepionka przeciw ospie prawdziwej jest bardzo skuteczna, gwarantuje bardzo wysoką ochronę do pięciu lat po iniekcji. Później jej skuteczność zaczyna spadać. Niemniej, nawet przy niższym poziomie ochrony, w dalszym ciągu chroni ona przed ospą prawdziwą – dodaje prof. Agnieszka Szuster-Ciesielska, immunolog i wirusolog z UMCS w Lubinie. Co z pozostałymi osobami, które takiej szczepionki nie przyjęły? - Musimy pamiętać, że to zagrożenie związane z małpią ospą nie jest powszechne, aby zalecać szczepienia wszystkim osobom. Taki preparat mogą ewentualnie przyjąć pracownicy ochrony zdrowia. A pozostali powinni pamiętać, że te szczepionki mogą być podawane osobom do 14 dób po kontakcie z zakażonym – informuje prof. Zajkowska. Prof. Szuster-Ciesielska dodaje zaś, że podanie szczepionki przeciwko małpiej ospie można byłoby rozważyć wśród osób, które są narażone na kontakt z patogenem czy wśród turystów, którzy się udają w rejony endemiczne Afryki. - To nie byłby pierwszy raz, kiedy zastosowano tego typu rozwiązanie, bo np. szczepionki przeciwko żółtej febrze czy przeciwko dendze są zalecane właśnie dla turystów i nie są podawane ogółowi społeczeństwa – przypomina ekspertka. Katarzyna Gałązkiewicz, dziennikarka Wirtualnej Polski Zobacz także: Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy fot. Adobe Stock Ospa wietrzna to wirusowa, wysoce zakaźna choroba, która w mniej niż 10% przypadków rozwija się u osób dorosłych (pozostali chorzy to dzieci w wieku do 15 lat). Ospa charakteryzuje się wystąpieniem na ciele swędzącej wysypki w postaci plamek, następnie pęcherzy wypełnionych płynem surowiczym, które po 2-3 dniach wysychają, tworząc w ostatniej fazie strupy. Większość zmian zanika w ciągu 3 tygodni. Ospa u dorosłych manifestuje się takimi samymi objawami, jak u dzieci, jednak przebieg choroby jest znacznie cięższy. U dorosłych częściej występują też powikłania. Spis treści: Objawy ospy u dorosłych Ospa u dorosłych – zdjęcia Co wywołuje ospę? Powikłania ospy u dorosłych Rozpoznanie ospy u dorosłych Ospa u dorosłych – grupy ryzyka Ospa u dorosłych – leczenie Ospa u kobiet w ciąży Objawy ospy u dorosłych. Jak wygląda wysypka i pęcherze w ospie? Objawy ospy u dorosłych są takie same jak u dzieci, jednak przebieg choroby jest cięższy. Okres wylęgania zakażenia wynosi 11-21 dni. U dorosłych częściej niż u dzieci, chorobę rozpoczynają objawy zwiastujące: ogólne osłabienie, ból głowy, brak apetytu, niewysoka gorączka, problemy trawienne (biegunka, wymioty). Te zapowiadające symptomy trwają 1-2 dni. Następnie na ciele pojawia się wysypka (wykwity) w postaci drobnych, czerwonych plamek usianych nieregularnie na tułowiu i głowie. Ospę od innych chorób wypryskowych wyróżnia to, że zmiany pojawiają się również na owłosionej skórze głowy. Wysypka ujawnia się nagle i szybko się rozwija. Plamy przekształcają się w pęcherzyki wypełnione najpierw przejrzystym, a następnie mętnym płynem surowiczym. Mogą być większe lub mniejsze, okrągłe, owalne, wielkości łebka od szpilki lub nawet ziarna grochu. Zazwyczaj nie tworzą grup, dzieli je pewien dystans. Pęcherze nie są twarde. Po 2-3 dniach zmiany zapadają się do środka lejkowato i zaczynają wysychać, tworząc krosty z czerwoną obwódką, następnie brązowo-żółte strupy. Po pęcherzach nadkażonych na skórze zostają blizny. Zazwyczaj zmiany znikają całkowicie w ciągu 3 tygodni. U 10-30% chorych wysypka występuje również na błonach śluzowych: języka, podniebienia, policzków lub brzegów powiek. Co charakterystyczne dla ospy, wysypka pojawia się w kilku rzutach (choć może też wystąpić w jednym rzucie), co oznacza, że na skórze chorego da się zauważyć zmiany w różnych stadiach rozwoju: mogą jednocześnie wystąpić pęcherze i strupy czy dopiero wychodzące wykwity. Podczas ospy u dorosłych zmiany pojawiają się najpierw na tułowiu i grzbiecie, następnie na piersiach, brzuchu, twarzy, głowie, a na końcu na nogach. Bardzo rzadko pęcherze obejmują dłonie i stopy. Ospa jest chorobą samoograniczającą się. Ospa u dorosłych – zdjęcia Zmiany na skórze u dorosłych, które towarzysza ospie, nie różnią się znacząco od tych u dzieci. Plamki zmieniają się w pęcherze, a następnie zasychają. Może jednak być ich więcej i mogą mieć większe rozmiary. Pęcherze typowe dla ospy, fot. Adobe Stock Pęcherze ospy w trakcie zasychania, fot. Adobe Stock Ospa na plecach, fot. Adobe Stock Co wywołuje ospę? Czy osoba dorosła może mieć ospę po raz drugi? Ospę wywołuje bardzo zakaźny DNA-wirus Varicella zoster (VZV) z rodziny herpeswirusów, zwany też wirusem ospy i półpaśca. Dostaje się do organizmu drogą kropelkową (przez śluzówki układu oddechowego) lub przez kontakt bezpośredni. Następnie mnoży się w hodowlach tkanek zarodkowych człowieka. Źródłem zakażenia jest chory na ospę lub półpasiec (półpasiec to reaktywacja uśpionego zakażenia VZV z asymetryczną wysypką pęcherzykową u osoby, która już miała ospę). Zakaźność ospy trwa od 2 dni przed pojawieniem się wysypki do momentu odpadnięcia strupków. Przebycie ospy wywołuje trwałą odporność na całe życie. W bardzo rzadkich przypadkach istnieje możliwość zachorowania na ospę ponownie. Do takiego powtórnego rozwoju choroby może dojść, gdy organizm nie wytworzył wystarczającej odporności podczas pierwotnego zakażenia. Są to jednak wyjątki. Znacznie częściej dochodzi do tego, że utajony (latentny) wirus ospy uaktywnia się ponownie w ciągu życia w postaci półpaśca. Powikłania ospy u dorosłych Do powikłań ospy u dorosłych należą: zakażenia bakteryjne skóry, zakażenia ropne prowadzące do sepsy, zapalenie płuc, powikłania neurologiczne, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzadziej: zapalenie nerek, trzustki, lub wątroby, zapalenie jąder, zapalenie stawów, zapalenie mięśnia sercowego, małopłytkowość. Jednym z najgroźniejszych powikłań u dorosłych jest zapalenie płuc u kobiet ciężarnych. Istnieje także ryzyko poronienia lub przedwczesnego porodu. Zapalenie płuc rozwija się u co 10 osoby dorosłej chorej na ospę (szczególnie narażeni są palacze). Rozpoznanie ospy u dorosłych Ospę zarówno u dorosłych, jak i u dzieci, rozpoznaje się bardzo łatwo. Objawy są na tyle charakterystyczne, że obejrzenie pacjenta wystarczy, aby zdiagnozować zakażenie. W celu rozpoznania ospy u osób dorosłych czasami wykonuje się badania laboratoryjne. Jest możliwe stwierdzenie wirusa ospy w zawartości pęcherzyków z pobranego wymazu (metoda PCR). Rzadko przeprowadza się badanie z próbki krwi w kierunku przeciwciał skierowanych przeciwko wirusowi VZV, choć takie badanie jest możliwe. Badanie białka CRP jest przydatne, gdy występują powikłania w postaci nadkażeń bakteryjnych. Ospa u dorosłych – grupy ryzyka Niektóre grupy bardziej niż ogół populacji są narażone na cięższy przebieg ospy oraz powikłania. To osoby: z obniżoną odpornością wskutek choroby lub leczenia (zakażenie HIV, nowotwory, w tym białaczka, leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu), z atopowym zapaleniem skóry, kobiety ciężarne, z przewlekłymi schorzeniami serca i płuc. Ospa u dorosłych – leczenie Ospę u dorosłych, podobnie jak u dzieci, leczy się objawowo. Na złagodzenie swędzenia można zastosować maści przeciwświądowe. Jeśli występuje gorączka, zalecany jest paracetamol. Na zmiany skórne przy ospie nie powinno się stosować popularnego fioletu goryczki (gencjany), ponieważ maskuje plamy i możemy przeoczyć nadkażenie. Mitem jest także, że podczas ospy nie wolno się kąpać. Przeciwnie, higiena jest bardzo ważna w zapobieganiu powikłaniom bakteryjnym. Dlatego myć się należy codziennie, ale bez zbędnej zwłoki. Nie wolno trzeć pęcherzy ręcznikiem czy gąbką, a raczej osuszać skórę. Należy często zmieniać odzież, bieliznę i pościel. W leczeniu ospy u dorosłych nie jest zalecana rutynowa terapia przeciwwirusowa. Jednak u osób z grup ryzyka i z obniżoną odpornością, a także podczas powikłań stosuje się leki przeciwwirusowe (głównie acyklowir, ale też famcyklowir lub swoistą immunogobulinę ludzką VZIG). Jest jednak warunek – leki przeciwwirusowe powinny być podane w ciągu 24 godzin od pojawienia się wysypki. Dlatego bardzo ważne jest, aby osoba dorosła, która jest zagrożona ciężkim przebiegiem ospy wietrznej, skonsultowała się z lekarzem możliwie szybko. Jeśli rozwinie się nadkażenie bakteryjne, niezbędne jest rozpoczęcie skierowanej przeciw paciorkowcom i gronkowcom antybiotykoterapii (podaje się np. cefalosporynę). W cięższych przypadkach chory musi być hospitalizowany i otrzymać leki droga dożylną. Ospa u kobiet w ciąży Jedną z grup ryzyka wśród dorosłych zagrożoną ciężkim przebiegiem ospy są kobiety ciężarne. Chociaż zakażenie wirusem ospy jest u nich rzadkie, to może powodować groźne powikłania zarówno dla kobiety, jak i płodu. Dla dziecka najgroźniejsza jest ospa, która rozwinęła się u matki pod koniec ciąży (między 5. dniem przed porodem a 2. dniem po porodzie). Szacuje się, że ospa wietrzna matki, która pojawiła się w tym okresie, wiąże się z ryzykiem poważnej choroby dziecka ze zgonem włącznie sięgającym 30%. To zagrożenie wynika z faktu, że organizm matki ma niewiele czasu na wyprodukowanie i przekazanie dziecku odpowiednich przeciwciał. Trzeba dodać, że ospa u ciężarnych stanowi zagrożenie przez cały okres ciąży. Jeśli doszło do zachorowania na ospę w I lub II trymestrze, wirus przenikając przez łożysko, może prowadzić do rozwoju blizn skórnych, niedorozwoju kończyn i palców, wad układu moczowego, oczu i zaniku kory mózgowej. W ramach profilaktyki stosuje się podawaną domięśniowo globulinę przeciw wirusowi VZV. Globulina jest produkowana z osocza bogatego w przeciwciała. Ta metoda zapobiegania jest rekomendowana zwłaszcza dla noworodków, których matki przebyły zakażenie ospą między 5. dniem przed porodem a 2. dobą po porodzie. Poza tym dla chorych na białaczkę, wyniszczające schorzenia, jak AIDS, chłoniaki, w takcie radio- i chemioterapii. W przypadku ciężarnych podanie globuliny może być rozważone, jednak jest skuteczne jedynie w celu zapobiegania powikłaniom u kobiety (nie chroni płodu). Źródła: Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012. Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019. Więcej na temat wysypki i innych zmian na skórze:Jak wygląda wysypka alergiczna? Oto jak można ją rozpoznać i leczyćWysypka – przyczyny wysypki, rodzaje + zdjęciaWysypka na twarzy - najczęstsze przyczyny, wysypka na twarzy u dzieckaWysypka jak kaszka – skąd się bierze?Wysypka w miejscu intymnym może nawet skutkować rakiem szyjki macicy Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Szacuje się, że ok. 90% przypadków zachorowań na ospę dotyczy małych dzieci. Jakie są pierwsze objawy ospy wietrznej? Kto przenosi chorobę i kto można się nią zarazić? Jak wygląda skuteczne leczenie ospy? Na te i inne pytania odpowiada ekspert Spis treści: Ospa wietrzna - przyczyny choroby Ospa wietrzna – kto może się zarazić? Ospa - objawy i przebieg Leczenie ospy. Co na swędzenie skóry jest skuteczne? Powikłania po ospie wietrznej u dzieci Ospa - zapobieganie Ospa wietrzna – przyczyny choroby Ospa wietrzna to choroba zakaźna, powodowana przez wirus ospy i półpaśca (Varicella-zoster virus – VZV). Jest bardzo zaraźliwa – 9 na 10 osób, które miały kontakt z osobą chorą, zachoruje. Wirus, będący przyczyną ospy, pozostaje w organizmie do końca życia. Pod wpływem pewnych bodźców, najczęściej związanych z obniżeniem odporności, może uaktywnić się wiele lat później w postaci półpaśca. Co ciekawe, kontakt z chorym na półpaśca nie spowoduje rozwoju tej choroby, lecz może skutkować pojawieniem się właśnie ospy wietrznej. Najczęściej chorują dzieci w wieku 5-9 lat. Ospa u dzieci (z wyjątkiem noworodków) ma łagodniejszy przebieg niż u nastolatków i są różnice pomiędzy ospą wietrzną a półpaścem? Przeczytaj artykuł: Półpasiec i ospa – różne objawy ta sama przyczynaTen, kto zaraża ospą wietrzną, może przenieść chorobę na kolejne osoby już na 2 dni przed pojawieniem się wysypki. Możliwość zarażenia trwa do momentu przyschnięcia wszystkich pęcherzy i odpadnięcia strupków. Natomiast czas, jak upływa od przedostania się wirusa do organizmu do pojawienia się pierwszych objawów to 10-21 dni. Chory więc często nie jest świadomy tego, że przenosi chorobę na kolejne osoby. Ospa wietrzna – kto może się zarazić? Ospa u dzieci rozprzestrzenia się bardzo szybko. Wirus powodujący ospę wietrzną przenosi się drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z wydzielinami chorego. Osoba chora może przenosić źródło zakażenia nie tylko podczas mówienia czy kichania. Wirus może rozprzestrzenić się nawet na odległość kilkunastu - do kilkudziesięciu metrów. Stąd wzięła się nazwa choroby – ospa „wietrzna”. Kontakt z wydzielinami chorego oznacza np. kontakt z jego śliną lub zawartością pęcherzy, które pojawiają się w przebiegu ospy. Trzecią możliwą drogą zakażenia jest łożysko. Ospa w ciąży ma zwykle cięższy przebieg i stwarza ryzyko poważnych komplikacji dla rozwijającego się może się zarazić ospą wietrzną? Zgodnie z szacunkami, nawet 95% populacji zakażona jest wirusem ospy wietrznej i półpaśca. Na zarażenie najbardziej podatne są osoby, które jeszcze nie miały styczności z tą chorobą, nie były szczepione przeciwko ospie, a także te, które mieszkają lub pracują z dziećmi. Ospa – objawy i przebieg Ospa u dzieci do 12-ego roku życia ma najczęściej łagodny przebieg. Nie dotyczy to jednak noworodków, dzieci z niedoborami odporności, a także dzieci z chorobami skóry – przede wszystkim z atopowym zapaleniem skory. U nich, przebieg ospy może być znacznie cięższy i obarczony ryzykiem licznych powikłań. Objawy ospy wietrznej to: gorączka, ból głowy, gardła, mięśni, złe samopoczucie – pierwsze objawy ospy u dzieci przypominają grypę; swędząca wysypka – najbardziej charakterystyczny objaw ospy. Krosty uwidaczniają się zwykle po 1-2 dniach. Mają postać czerwonych plamek, które z czasem przekształcają się w wypełnione płynem pęcherze. Pojawiające się podczas ospy krosty mogą dotyczyć całego ciała, choć najczęściej występują na twarzy i tułowiu. W rzadkich przypadkach wysypka obejmuje błonę śluzową jamy ustnej, oczy lub narządy płciowe. U chorego na ospę, wysypkę można dostrzec we wszystkich formach jednocześnie. Na ciele obecne są zarówno plamki, jak i pęcherze z płynem, a także trwa ospa? U dzieci najczęściej 5-10 dni, o ile przebiega łagodnie i bez komplikacji. Całkowite wygojenie się wszystkich zmian skórnych może trwać jednak nieco dłużej. Leczenie ospy. Co na swędzenie skóry jest skuteczne? Ospa u dzieci, narażonych na cięższy przebieg choroby, może wymagać podania leków przeciwwirusowych dostępnych na receptę. Ważne jest, aby zastosować je jak najszybciej po pojawieniu się pierwszych objawów ospy. Wówczas bowiem, skuteczność tych lekarstw jest najlepsza. W ciężkich przypadkach, chorzy na ospę wymagają hospitalizacji i specjalistycznego leczenia. Ze względu na łagodny przebieg choroby w większości przypadków, leczenie ospy jest objawowe. W zależności więc od pojawiających się objawów, można podać dziecku lek przeciwgorączkowy, przeciwbólowy lub zastosować preparat łagodzący uporczywe swędzenie. Chorym zaleca się pozostanie w domu i odpoczynek. Oto sposoby łagodzenia objawów ospy u dziecka: podanie leku na ból i gorączkę – lekiem pierwszego wyboru w przypadku ospy wietrznej u dziecka jest paracetamol. Nie zaleca się podawania ibuprofenu, aspiryny lub innych substancji z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych; codzienne, krótkie kąpiele – najlepiej chłodne, ponieważ przyniosą większą ulgę przy swędzeniu skóry. Po kąpieli, do której można dodać odkażający nadmanganian potasu, należy delikatnie osuszyć skórę, bez nadmiernego pocierania. Można również stosować kompresy chłodzące; zastosowanie leku przeciwświądowego – leki antyhistaminowe to skuteczne środki łagodzące świąd, stosowane w przebiegu ospy. Można podać leki doustne, jak również preparaty miejscowe, np. w postaci żelu łagodzącego świąd; dbanie o odpowiednie nawodnienie organizmu dziecka, noszenie przewiewnego ubrania. To, czego na swędzenie skóry w przebiegu ospy się nie zaleca, to pudry płynne. Przynoszą tylko chwilowa ulgę, a mogą przyczynić się do rozwoju nadkażeń bakteryjnych. W przypadku pojawienia się choroby u małych dzieci, należy pamiętać o częstym myciu rąk i krótkim obcinaniu paznokci. Maluchy może być trudno przekonać do niedrapania swędzących zmian, a w ten sposób zmniejszymy ryzyko zakażenia pojawiających się pęcherzy. Powikłania po ospie wietrznej u dzieci Najczęstszym powikłaniem ospy u dzieci są nadkażenia bakteryjne skóry. Mogą mieć różny przebieg – od łagodnego po ciężkie. W dużej mierze są wynikiem niewłaściwej pielęgnacji skóry w okresie choroby. Mimo iż przebieg ospy u dziecka jest najczęściej łagodny, a możliwe powikłania raczej rzadkie, to jeśli już wystąpią, mogą być bardzo poważne. Wśród nich znajduje się zapalenie móżdżku, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, zapalenie mięśnia sercowego lub osierdzia. Zdarza się również przejściowe zapalenie wątroby, zapalenie stawów i zapalenie płuc. Część powikłań związanych z ospą wietrzną u dzieci ma charakter się podczas ospy krosty mogą pozostawiać trwałe blizny na skórze. Dzieję się tak na szczęście rzadko. W większości przypadków, drobne blizny, które uwidaczniają się po odpadnięciu strupków, z czasem same znikają. Powikłania związane z ospą występują częściej u młodzieży i osób dorosłych. Sama choroba ma też u nich cięższy przebieg. Szczególnie niebezpieczna jest również ospa w ciąży. Więcej o tym, kto jest bardziej zagrożony wystąpieniem powikłań przy ospie, można znaleźć w artykule: Ospa – kto może się zarazić? Czy jest niebezpieczna? Ospa - zapobieganie Ospa wietrzna to choroba, której można zapobiegać właściwie jedynie przez stosowanie szczepień ochronnych. Mimo iż nie dają one 100% gwarancji, że do zachorowania nie dojdzie, to jest ono bardzo mało prawdopodobne. Nawet jeśli choroba się rozwinie, jej przebieg jest wówczas znacznie łagodniejszy, z dużo mniejszym ryzykiem powikłań. Szczepienie na ospę zalecane jest wszystkim osobom, które jeszcze nie miały styczności z tą chorobą. Wykonanie szczepienia ma sens nawet wtedy, gdy dojdzie już do kontaktu z osobom chorą na ospę. W takiej sytuacji, jeśli szczepienie odbędzie się w ciągu 72 godzin, może nie dojść do rozwoju choroby lub jej przebieg może zostać złagodzony. W Polsce szczepienie na ospę jest szczepieniem zalecanym, lecz nie obowiązkowym. Zachorowanie na ospę wietrzną wymaga izolacji chorego od reszty domowników. Zwłaszcza, jeśli wśród nich są osoby z grupy podwyższonego ryzyka lub takie, które do tej pory nie chorowały na ospę. Ospa u dzieci ma najczęściej łagodny przebieg, a jej przechorowanie daje odporność na całe życie. Ze względu na wysoką zaraźliwość jest chorobą bardzo powszechną, dotyczącą znacznej większości dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Biorąc pod uwagę objawy ospy wietrznej, jest to choroba wyjątkowo nieprzyjemna i uciążliwa dla dzieci. Gorączka, ból i swędząca wysypka wpływa negatywnie na ich samopoczucie. Jedynym sposobem zapobiegania ospie u dzieci są szczepienia ochronne. Kto dla Was pisze?Nazywam się Dominika Pagacz-Tokarek. Bycie farmaceutą to dla mnie nie tylko zawód, ale przede wszystkim możliwość niesienia pomocy innym w zakresie zdrowia. Aby robić to coraz lepiej, ciągle się uczę i doszkalam. W wolnym czasie czytam książki i układam puzzle. Lubię też aktywnie spędzać czas w gronie rodzinnym. Bibliografia:1. Kawalec W., Grenda R., Kulus M.; Pediatra II; PZWL, 2019, str. 1115-1118. 2. Niklaus H. Mueller PhD i inni; Varicella Zoster Virus Infection: Clinical Features; Molecular Pathogenesis of Disease, and Latency, [data dostępu: dostęp w Internecie: Uwaga, artykuł nie stanowi porady medycznej, ani opinii farmaceuty lub dietetyka dostosowanej do indywidualnej sytuacji pytającego. Uzyskane informacje stanowią jedynie generalne zalecenia, które nie mogą stanowić wyłącznej podstawy do stosowania określonej terapii, zmiany nawyków, dawkowania produktów leczniczych, itp. Przed podjęciem jakichkolwiek działań mających wpływ na życie, zdrowie lub samopoczucie należy skontaktować się z lekarzem lub innym specjalistą, w celu otrzymania zindywidualizowanej porady. Masz pytania? Napisz po bezpłatną poradę: farmaceuta@ fot. Adobe Stock Choroba zwykle przebiega łagodnie, jednak w około 2-6% przypadków prowadzi do groźnych powikłań. Wśród nich wymienia się zakażenia bakteryjne skóry, zapalenie mózgu, móżdżku i opon mózgowo-rdzeniowych czy ostrą małopłytkowość. Dlatego tak ważne są szczepienia ochronne. Spis treści: Czym jest ospa? Ospa u dzieci - w jakim wieku Ospa u dzieci szczepionych Ile trwa ospa? Objawy ospy Zdjęcia ospy u dzieci Leki i leczenie Czym smarować wysypkę ospy Ospa a wychodzenie na dwór Czym jest ospa? Ospa wietrzna to choroba zakaźna, na którą chorują przede wszystkim dzieci. Szacuje się, że 80% dzieci przechodzi ospę wietrzną przed ukończeniem 9. roku życia. W Polsce jest to choroba częsta. Rocznie rejestruje się około 160-220 tysięcy zachorowań, z czego większość stanowią dzieci do 10 W granicach 1000-1300 osób rocznie jest hospitalizowanych z powodu ciężkiego przebiegu ospy wietrznej– czytamy na stronie Wirus (herpeswirus VZV) przenosi się drogą kropelkową – najpierw osadza się w jamie nosowo-gardłowej, potem jego źródłem jest treść pojawiających się na skórze chorego pęcherzyków. Co ciekawe, jest to wirus zarówno ospy, jak i półpaśca. Bywa, że ospa u dzieci ma przebieg ciężki i powikłany, ale takie przypadki to raczej rzadkość. U najmłodszych ospa ma najczęściej łagodny przebieg. Leczenie łagodnej ospy na szczęście nie jest trudne. Jeśli chodzi o powikłania, to najczęściej występuje nadkażenie bakteryjne wykwitów, może dojść do zapalenia powięzi i posocznicy. Rzadsze to zapalenie płuc, ucha środkowego, mięśnia sercowego, opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu, móżdżku. U noworodków i osób z upośledzeniem odporności może mieć skutek śmiertelny– mówi dr Małgorzata Rurarz, internista w Centrum Medycznym Damiana. Ospa u dzieci – w jakim wieku? Ospa wietrzna pojawia się u dzieci najczęściej w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym (przed 10. rokiem życia). Dlatego szczepienie na ospę zaleca się zanim maluch trafi do przedszkola. Dorośli chorują rzadziej i częściej pojawiają się u nich groźne powikłania. Ospa u dzieci szczepionych Dzięki szczepieniom ochronnym dzieci znacznie rzadziej niż kiedyś chorują obecnie na ospę wietrzną. U dzieci zaszczepionych ospa albo nie pojawia się wcale, albo ma znacznie łagodniejszy przebieg. Szczepienie ponadto aż w 98-100% chroni przed ospą o ciężkim lub umiarkowanym przebiegu. Szczepionka na ospę jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez dzieci. Można ją stosować od 9. miesiąca życia, a zaleca się – od 12. (najlepiej zaszczepić dziecko między 12. a 18. miesiącem życia). Powyżej 1. roku życia dostępna jest szczepionka monowalentna (2 dawki) i skojarzona ze szczepieniem przeciwko odrze, śwince, różyczce tetrawalentna. Szczepienie w ciągu 72 godzin zmniejsza ryzyko ciężkiej choroby o 90%– mówi dr Małgorzata Rurarz. Ile trwa ospa? Ospa u dzieci trwa przeciętnie 10-14 dni. W tym czasie dziecko powinno zostać w domu – pediatra zaleca najczęściej 2 tygodnie bez wychodzenia do przedszkola czy szkoły. Dziecko chore na ospę wietrzną zakaża kilka dni przed pojawieniem się objawów aż do czasu, gdy na jego skórze przyschną wszystkie zmiany skórne. Ospa - objawy Objawy ospy są dość charakterystyczne. Początki choroby to zwykle symptomy sugerujące infekcję wirusową: dziecko gorączkuje, bolą go mięśnie i stawy, jest rozbite. Po 2 dniach na jego skórze ciała, twarzy i głowy pojawiają się zmiany: wysypka plamisto-grudkowa, która z czasem zmienia swój wygląd. Wtedy grudki przeistaczają się w pęcherzyki wypełnione treścią surowiczą, a następnie w krosty. Wysypka przy ospie wietrznej bardzo swędzi, jednak powinniśmy robić wszystko, by dziecko nie drapało zmian – nie dość bowiem, że może przez to dojść do nadkażeń bakteryjnych, to jeszcze rozdrapane miejsca pozostawiają ślady w postaci blizn. Krostom mogą towarzyszyć gorączka 37-40⁰C oraz katar. Dodatkowo dziecko może skarżyć się na bóle mięśni i głowy, być osłabione i nie mieć apetytu. fot. Ula Bugaieva Zdjęcia ospy u dzieci Na zdjęciach ospy wietrznej widać przede wszystkim wysypkę. W zależności od stadium choroby ma ona postać plamek, pęcherzyków lub krostek. fot. Adobe Stock fot. Adobe Stock fot. Adobe Stock fot. Adobe Stock fot. Adobe Stock Leki i leczenie ospy Podstawą leczenia ospy wietrznej u dzieci jest zwalczanie swędzącej wysypki oraz obniżanie gorączki. Takie leczenie objawowe zazwyczaj wystarcza. Jeśli zaś maluch ma zaburzenia odporności i nie poradzi sobie sam z wirusem, lekarz może przepisać leki przeciwwirusowe. Pediatra może zalecić dziecku także leki przeciwhistaminowe i uspokajające, by ułatwić mu spanie. Ospy wietrznej nie leczy się antybiotykami, ponieważ wywołują ją wirusy, a nie bakterie. Aby ulżyć dziecku w czasie leczenia ospy i załagodzić świąd skóry, rodzice mogą: kąpać dziecko kilka minut dziennie w delikatnym roztworze nadmanganianu potasu; po kąpieli delikatnie osuszać jego skórę, nie trzeć jej ręcznikiem ani gąbką, przygotować maluchowi nasiadówkę w ciepłej wodzie z rumiankiem, jeśli ma wysypkę w okolicach intymnych, nie podawać kwaśnych i drażniących napojów, herbatek i dań, a jeśli dziecko nie ma apetytu, spróbować podawać mu pokarmy płynne i w postaci papek. Czym smarować wysypkę Wielu specjalistów odradza smarować skórę pudrem w kremie (pudrodermem), ponieważ mimo że początkowo łagodzi on świąd, to później ściąga skórę i może powodować ból. Ponadto mogą się pod nim rozwijać bakterie. Krostki przy ospie często smaruje się gencjaną, ale zdania na jej temat też są podzielone (zakrywa zmiany skórne, przez co nie można zaobserwować ewentualnego nadkażenia krost). O jej stosowanie najlepiej więc zapytać lekarza. Pediatrzy najczęściej przepisują dzieciom preparaty miejscowe z mentolem i środkiem znieczulającym oraz leki antyhistaminowe. Ospa a wychodzenie na dwór Kiedy można wyjść na dwór z dzieckiem chorującym na ospę wietrzną? To pytanie zadaje sobie wielu rodziców. Odpowiedź jest prosta: dopiero po 2 tygodniach od zachorowania, gdy maluch już nie zaraża. Pamiętajmy, że wychodzenie na dwór z chorym na ospę dzieckiem może skutkować zarażaniem innych i – jeśli świeci słońce – narażaniem dziecka na pojawianie się przebarwień w miejscach śladów po ospie. Więcej o ospie:Czy ospa party faktycznie jest niebezpieczne dla dzieci? Poznaj opinie lekarzy!Zaczyna się od wysypki, potem pojawiają się gorączka i wymioty… Uwaga, to nie ospa wietrzna! drMałgorzata Rurarzinternista Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Ospa wietrzna: czym jest? Ospa wietrzna to choroba zakaźna, typowa dla wieku dziecięcego. Jest wywoływana przez wirusa ospy, a dokładniej - przez herpeswirus VZV (Varicella Zoster Virus) - wirus ospy i półpaśca. Bardzo łatwo jest się nią zarazić, jeśli do tej pory na nią nie chorowaliśmy. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Większość z nas (szacuje się, że prawie 90% populacji) przechodzi ospę w dzieciństwie, a ta choroba zakaźna kojarzy się z fioletowymi plamami po gencjanie. Przebieg ospy wietrznej jest indywidualny, ale zwykle u zdrowych dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym nie jest niebezpieczny. Powikłania, które towarzyszą ospie wietrznej należą do rzadkości - nie oznacza to jednak, że powinniśmy zrezygnować ze szczepień ochronnych. Wirus ospy jest niebezpieczny dla noworodków i niemowląt (ich odporność jest jeszcze mała), a także dla osób przewlekle chorych, u których odporność jest obniżona. Ospa wietrzna: objawy Objawy ospy wietrznej u dzieci to, przede wszystkim, gorączka i zmiany skórne, którymi ta choroba zakaźna się charakteryzuje - różowe plamki (mogę pojawić się wraz z gorączką lub dwa, trzy dni później), które zamieniają się w grudki, a następnie na ich szczycie pojawiają się pęcherzyki wypełnione surowiczym płynem. Wirus ospy, czyli herpeswirus VZV (Varicella Zoster Virus) "lubi" zbiorowości, zakażenie odbywa się drogą kropelkową. Gdy choruje jedna osoba, wielce prawdopodobne jest, że wkrótce charakterystyczne krostki będą miały inne mające z nią kontakt osoby (które jeszcze nie chorowały). Ospa wietrzna to choroba zakaźna, która ma kilka etapów. W kolejnej fazie płyn mętnieje, a w miejscu pęcherzyków tworzą się krosty. Trzeba pilnować, aby dziecko ich nie drapało (maluchowi ciężko jest się powstrzymać, czuje nieustanne swędzenie). Krosty przekształcają się w brunatne strupki, które odpadną, nie zostawiając śladów. - charakterystyczne zmiany skórne, które zmieniają swój wygląd - od różowych plamek, po grudki z pęcherzykami wypełnionymi surowicznym płynem, - wysypka pojawia się stopniowo, atakuje kolejne miejsca na ciele, - wysoka gorączka. Jak wygląda ospa? - zmiany skórne są charakterystyczne, na pewno poznamy, że mamy do czynienia z ospą wietrzną - na samym początku pojawiają się plamki, które zmieniają się w grudki, później na ich szczycie pojawiają się pęcherzyki - ostatni etap to zamiana krostek w strupki, które w końcu odpadają Ospa wietrzna u dzieci - najwięcej problemów jest ze swędzącymi krostkami - bardzo trudno jest powstrzymać się przed drapaniem iStockPhoto (zdjęcie ilustracyjne) Ospa wietrzna: wysypka i gorączka Wysypka towarzysząca ospie wietrznej najczęściej pojawia się najpierw na tułowiu, a następnie na policzkach, ramionach, skórze głowy i udach. Czasem atakuje także okolice oczu i ust. Pojawia się stopniowo, po kilku dniach ciało malucha usiane jest świeżymi pęcherzykami i strupkami. Gorączce i krostom towarzyszy także ogólne rozbicie - dziecko uskarża się na ból głowy, jest marudne i osłabione. Wirus ospy szczególnie przez pierwszych kilka dni bywa bardzo dokuczliwy. Ospa wietrzna: ile trwa Wirus ospy namnaża się przez dwa, trzy tygodnie - nie daje o sobie znać, by uderzyć z ogromną siłą. Jak długo trwa ospa wietrzna? Jawny okres choroby to 10-14 dni. To w tym czasie chory zaraża - zaczyna na 2-3 dni przed wystąpieniem wysypki, kończy, gdy przyschną już wszystkie wykwity. Pediatra zapewne zaleci, aby dziecko zostało w domu aż do ustąpienia objawów, co zwykle trwa dwa tygodnie. Ospa wietrzna: jak się zarazić Ospa wietrzna roznosi się drogą kropelkową, aby zachorować trzeba mieć kontakt z nosicielem wirusa (a więc osobą chorą na ospę wietrzną lub półpasiec). Chociaż najłatwiej zarazić się dotykając chorej osoby, wystarczy, że przebywamy z nią w jednym pomieszczeniu. Najczęstszymi ogniskami zapalnymi są żłobki i przedszkola, jednak w ostatnim czasie niezwykłą popularnością cieszą się tzw. ospa party . Rodzice, którzy chcą, aby ich dzieci koniecznie zachorowały na ospę w dzieciństwie, chętnie odwiedzają chore dziecko. Na imprezie maluchy np. jedzą rączkami przekąski ze wspólnych miseczek, albo korzystają z kubeczków czy kocyków chorego, co ma zwiększyć prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa. Szczepienie na ospę Czy zaszczepić dziecko przeciwko ospie? Odpłatne szczepienie chroni przed zakażeniem (czasem zdarza się, że szczepiony maluch zachoruje, jednak przebieg choroby jest wtedy niezwykle łagodny, bardzo często nie wiemy nawet, że dziecko ją przeszło) i zdecydowanie zmniejsza ryzyko wszelkich powikłań poospowych. Zaszczepione może być niemowlę, które ukończyło 9 miesięcy. Szczepionkę możemy podać oddzielnie, albo przy okazji obowiązkowych szczepień na świnkę, odrę i różyczkę (MMR). Szczepionka podawana jest w dwóch dawkach, kolejną najlepiej podać po 6 tygodniach. Ospa wietrzna: powikłania Powikłania, które towarzyszą ospie wietrznej to, najczęściej bakteryjne infekcje skóry - gdy krosty zostaną zakażone bakteriami, najczęściej paciorkowcem lub gronkowcem . Ospa osłabia także odporność, bardzo często na długie tygodnie. Daje to łatwość rozwinięcia innych infekcji, np. układu oddechowego, dróg moczowych, zapalenia ucha. Należy pamiętać, że z pozoru błahe przeziębienie, może zakończyć się zapaleniem płuc. Blizny po ospie to pamiątka u dzieci, które rozdrapywały krosty do krwi. Ospa wietrzna rzadko kończy się powikłaniami, które wymagają hospitalizacji. Jeśli jednak już do nich dojdzie, są niezwykle groźne, zarówno dla zdrowia, jak i życia. Są to, zapalenie mózgu, zapalenie mięśnia sercowego, czy zapalenie płuc. Ospa wietrzna: leczenie Swędzącą wysypkę (skóra musi być czysta) należy smarować przepisanymi przez lekarza preparatami, bądź gencjaną. Należy skorzystać ze środków, które nie tylko łagodzą świąd, ale, przede wszystkim, dezynfekują krostki. Ważne jest ich wysuszenie i odkażenie. Wbrew powszechnym opiniom, niezwykle istotne jest mycie ciała - dbajmy o to, aby nie doszło do zakażenia. Jak ulżyć choremu dziecku? Pomocne mogą okazać się kąpiele z dodatkiem nadmanganianu potasu, sody oczyszczonej, bądź rozgotowanego siemienia lnianego. Nasiadówki w ciepłej wodzie z dodatkiem rumianku to doskonały sposób na złagodzenie wysypki, która pojawiła się w okolicach intymnych. Należy jednak pamiętać, aby nie moczyć dziecka zbyt długo w wodzie, a osuszając skórę zachować niezwykłą ostrożność - nie pocierajmy ciała dziecka ręcznikiem, delikatnie je oklepujmy. Nie tylko regularne mycie ma znaczenie. Pamiętajmy, aby regularnie wymieniać pościel i piżamkę chorego dziecka, paznokcie malucha obetnijmy na krótko. Aby złagodzić świąd - po konsultacji z lekarzem - można podać leki przeciwhistaminowe. Na noc można założyć dziecku bawełniane rękawiczki, które, wzorem noworodkowych niedrapek, będą pomocne w zapobieganiu rozdrapywania krostek. Gorączkę przy ospie obniżamy tylko i wyłącznie paracetamolem, w tej chorobie nie można podawać ibuprofenu. Ospa wietrzna a półpasiec Przebycie ospy wietrznej daje odporność na całe życie, bardzo rzadko zdarza się, by osoba, która już chorowała, zaraziła się ponownie. Warto jednak pamiętać, że wirus tej choroby nie ginie całkowicie i w chwili spadku odporności może wywołać półpasiec. Narażeni na niego są dorośli z obniżoną odpornością, osoby starsze, ale i dzieci, które chorowały na ospę wietrzną. W przypadku półpaśca wysypka atakuje jedynie wąski pas skóry, ból jest jednak dotkliwszy. Dodatkowo, na półpasiec można zachorować kilkukrotnie. Dlatego tak ważne jest szczepienie - szczepionka, która chroni przed ospą wietrzną, zabezpiecza również przed półpaścem.

ospa u dzieci zdjęcia